Parafia

Księża pracujący w parafii Miłosierdzia Bożego w Świdnicy. od obecnie do początku.

Obecny proboszcz Parafii Miłosierdzia Bożego.

Ksiądz Grzegorz Kwiatkowski od MAJ 2022

Wikary

Ksiądz Wojciech Wiewióra. Od czerwiec 2023

Rezydent

Ksiądz Wiesław Mróz od lipiec 2018

Pierwszy  PROBOSZCZ PARAFII

ksiądz Tomasz Zając, pracował od początku istnienia parafii, od 2004 roku do 26 czerwca 2023.

Wikary

ksiądz Jarosław Genibor, wikariusz w latach 2005 - 2007

Wikary

ksiądz Tomasz Puślecki, wikariusz w latach 2007 - 2010

Wikary

ksiądz Wojciech Drab, wikariusz w latach 2010 - 2015

Wikary

ksiądz Włodzimierz Binkowski, wikariusz w latach 2012 - 2014

Wikary

ksiądz Mariusz Sajdak, wikariusz od 2015 do czerwiec 2021

Wikary

ksiądz Piotr Kos, wikariusz w latach 2015-2017

Wikary

ksiądz Andrzej Paraciej, wikariusz od czerwiec 2018 do listopad 2018.

historia parafii Miłosierdzia Bożego

ROK 2004, 29 CZERWCA

J. E. Ks. Biskup Ignacy Dec, biskup świdnicki powołał do życia parafię pod wezwaniem Miłosierdzia Bożego w Świdnicy. Nowa parafia została wydzielona z parafii katedralnej pod wezwaniem św. Stanisława i św. Wacława. Swym zasięgiem objęła dzielnice Zarzecze oraz Kolonię, a jej pierwszym historycznym Proboszczem został ksiądz Tomasz Zając.

Początki

Od pierwszego dnia istnienia parafii przez ponad rok modliliśmy się tymczasowo w kościele pod wezwaniem Świętego Krzyża przy ul. Westerplatte

ROK 2005, 29 CZERWCA

O godzinie 17 księdzu proboszczowi udało się dokonać zakupu terenu pod budowę kościoła przy ulicy Rolniczej. Najpierw na "naszym terenie" postawiliśmy krzyż. Wtedy rozpoczął się czas remontu budynku adaptowanego na kaplicę.

ROK 2005, 5 LISTOPADA

Remont kaplicy położonej przy ulicy Rolniczej został zakończony - możemy odtąd spotykać i modlić się na terenie naszej parafii. Kaplicę uroczyście pobłogosławił ks. biskup Ignacy Dec.

ROK 2007

Pierwsze prace budowlane: przyłączenie mediów oraz wniesienie fundamentów pod budynek duszpasterski. Jeszcze przed zimą udało się wylać wieniec i strop nad piwnicą plebanii. Budowa kościoła wciąż jeszcze daleko przed nami.

ROK 2007, 17 CZERWCA

Jego Eminencja kard. Tarcisiio Bertone, Sekretarz Stolicy Apostolskiej, podczas swojej wizyty w naszej diecezji, poświęcił w katedrze kamień węgielny pod budowę naszego kościoła parafialnego

ROK 2007, 14 LISTOPADA

Miała miejsce pierwsza wizytacja kanoniczna ks. biskupa Ignacego Deca, ordynariusza diecezji.

ROK 2011, 28 LISTOPADA

Kancelaria parafialna została przeniesiona do nowego budynku plebanii przy ulicy Rolniczej nr 9. Od tej pory wszystko można załatwić na miejscu, na naszym osiedlu Zarzecze , na plebanii. W tych dniach do stale jeszcze wykańczanego budynku wprowadzają się też nasi duszpasterze

ROK 2014, 25 MAJA

Pierwszy ksiądz pochodzący z naszej parafii, ksiądz Karol Janik, odprawił swoją pierwszą w życiu Mszę świętą w słoneczną niedzielę 25 maja 2014 o godzinie 12.

ROK 2014, 15-22 CZERWCA

Przez cały tydzień przeżywaliśmy Misje Święte, które prowadził dla nas ksiądz Krzysztof Herbut. Był to czas odnowienia i pogłębienia naszej wiary, który miał nas przygotować do jubileuszu 10-lecia istnienia naszej parafii.

ROK 2014, 29 CZERWCA

Jubileusz Dziesięciolecia Naszej Parafii świętowaliśmy w uroczystość świętych Piotra i Pawła, która przypadła tego roku w niedzielę. O godzinie 12:00 uroczystą Mszę Świętą odprawił ksiądz biskup Ignacy Dec.

HISTORIA  OBRAZU

Pan Jezus polecił namalowanie obrazu, ukazując jego wzór w wizji, jaką św. Faustyna miała 22 lutego 1931 r. w celi płockiego klasztoru. „Wymaluj obraz według rysunku, który widzisz, z podpisem: Jezu, ufam Tobie! (...) Obiecuję, że dusza, która czcić będzie ten obraz, nie zginie. Obiecuję także, już tu na ziemi, zwycięstwo nad nieprzyjaciółmi, szczególnie w godzinę śmierci." (Dz. 47; 48)

„Te dwa promienie oznaczają krew i wodę - blady promień oznacza wodę, która usprawiedliwia dusze; czerwony promień oznacza krew, która jest życiem dusz. Te dwa promienie wyszły z wnętrzności miłosierdzia mojego wówczas, kiedy konające serce moje zostało włócznią otwarte na krzyżu (...) Szczęśliwy, kto w ich cieniu żyć będzie, bo nie dosięgnie go sprawiedliwa ręka Boga." (Dz. 299)

„Przez obraz ten udzielać będę wiele łask, a przez to niech ma przystęp wszelka dusza

do niego". (Dz. 570)

„Chcę, aby ten obraz, który wymalujesz pędzlem, był uroczyście poświęcony

w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, ta niedziela ma być świętem Miłosierdzia." (Dz. 49)

Podaję ludziom naczynie - powiedział Pan Jezus do siostry Faustyny - z którym mają przychodzić po łaski do źródła miłosierdzia; tym naczyniem jest obraz z podpisem: Jezu, ufam Tobie. (327) Przez obraz ten udzielać będę wiele łask dla dusz, a przeto niech ma przystęp wszelka dusza do niego. (570) Obiecuję, że dusza, która czcić będzie ten obraz, nie zginie. Obiecuję także, już tu na ziemi, zwycięstwo nad nieprzyjaciółmi, a szczególnie w godzinę śmierci Ja sam bronić ją będę jako swej chwały. (48)

Palą Mnie płomienie miłosierdzia, pragnę je wylewać na dusze ludzkie. O, jaki ból mi sprawiają, kiedy ich przyjąć nie chcą (...). Powiedz zbolałej ludzkości, niech się przytuli do miłosiernego Serca Mojego, a ja (ją) napełnię pokojem. (1074) Nie znajdzie ludzkość uspokojenia, dopóki nie zwróci się z ufnością do miłosierdzia Mojego. (300)

Mów światu o Moim miłosierdziu, niech pozna cała ludzkość niezgłębione miłosierdzie Moje. Jest to znak na czasy ostateczne, po nim nadejdzie dzień sprawiedliwy. Póki czas niech uciekają (się) do źródła miłosierdzia Mojego, niech korzystają z krwi i wody, która dla nich wytrysła. (848) Nim przyjdę jako Sędzia sprawiedliwy, otwieram wpierw na oścież drzwi miłosierdzia Mojego. Kto nie chce przejść przez drzwi miłosierdzia, ten musi przejść przez drzwi sprawiedliwości Mojej. (1146) 

Święto Miłosierdzia Bożego

Zgodnie z życzeniem Pana Jezusa, święto Miłosierdzia Bożego ma być obchodzone w pierwszą niedzielę po Wielkanocy.

Chcę - powiedział Pan Jezus do siostry Faustyny - aby ten obraz (...) był uroczyście poświęcony w pierwszą niedzielę po Wielkanocy; ta niedziela ma być świętem Miłosierdzia. (Dz.49)

„W święto moje - w Święto Miłosierdzia - będziesz przebiegać świat cały i sprowadzać będziesz dusze zemdlone do Źródła miłosierdzia mojego. Ja je uleczę i wzmocnię.”

(Dz. 206)

Pragnę, aby święto Miłosierdzia było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników. W tym dniu otwarte są wnętrzności miłosierdzia Mojego; wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżą do Źródła miłosierdzia Mojego. Która dusza przystąpi do spowiedzi i Komunii Świętej, dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar. W dniu tym otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski; niech się nie lęka zbliżyć do Mnie żadna dusza, chociażby grzechy jej były jako szkarłat. (Dz.699)

„Choćby dusza była jak trup rozkładająca się i choćby po ludzku nie było już wskrzeszenia, i wszystko już stracone - nie tak jest po Bożemu, cud Miłosierdzia Bożego wskrzesza tę duszę w całej pełni." (Dz. 1448)

„(...) kapłani mają w tym dniu mówić o tym wielkim i niezgłębionym miłosierdziu moim." (Dz. 570)

 

Godzina Miłosierdzia

W październiku 1937 r. w Krakowie, Pan Jezus polecił czcić godzinę swej śmierci i choć przez chwilę w modlitwie odwoływać się do wartości i zasług Jego męki.

„Ile razy usłyszysz, jak zegar bije trzecią godzinę, zanurzaj się cała w miłosierdziu moim, uwielbiając i wysławiając je; wzywaj jego wszechmocy dla całego świata (...).  

W godzinie tej uprosisz wszystko dla siebie i innych; w tej godzinie stała się łaska 

dla całego świata - miłosierdzie zwyciężyło sprawiedliwość. (...) staraj się w tej godzinie odprawić drogę krzyżową, a jeżeli nie możesz odprawić drogi krzyżowej, to przynamniej wstąp na chwilę do kaplicy i uczcij moje serce, które jest pełne miłosierdzia 

w Najświętszym Sakramencie; a jeżeli nie możesz wstąpić do kaplicy, pogrąż się 

w modlitwie tam, gdzie jesteś, chociaż przez króciutką chwilę. 

Żądam czci dla mojego miłosierdzia od wszelkiego stworzenia...” (Dz. 1572).

„Zdrój miłosierdzia mojego został otwarty na oścież włócznią na krzyżu dla wszystkich dusz - nikogo nie wyłączyłem” (Dz. 1182).

Modlitwa o uproszenie łask za przyczyną św. Faustyny

O Jezu, któryś św. Faustynę uczynił wielką czcicielką nieograniczonego miłosierdzia Twego, racz za jej wstawiennictwem, jeśli to jest zgodne z najświętszą wolą Twoją, udzielić mi łaski..., o którą Cię proszę. Ja grzeszny nie jestem godzien Twego miłosierdzia, ale wejrzyj na ducha ofiary i poświęcenia Siostry Faustyny i nagródź jej cnotę, wysłuchując próśb, które za jej przyczyną z ufnością do Ciebie zanoszę.

Ojcze nasz..., Zdrowaś Maryjo..., Chwała Ojcu...   Święta Siostro Faustyno - módl się za nami.


Św. Siostra Faustyna

Wizerunek jest fragmentem obrazu z kaplicy parafialnej, wykonanego przez świdnickiego artystę, pana Piotra Jaskółkę.

Siostra Faustyna urodziła się 25 sierpnia 1905 roku jako trzecie z dziesięciorga dzieci w rodzinie Marianny i Stanisława Kowalskich, rolników ze wsi Głogowiec. Na chrzcie świętym w kościele parafialnym w Świnicach Warckich otrzymała imię Helena. Od dzieciństwa odznaczała się umiłowaniem modlitwy, pracowitością, posłuszeństwem i wielką wrażliwością na ludzką biedę. W dziewiątym roku życia przystąpiła do I Komunii świętej. 

Jako kilkunastoletnia dziewczyna opuściła rodzinny dom, by na służbie u zamożnych rodzin w Aleksandrowie, Łodzi i Ostrówku zarobić na własne utrzymanie i pomóc rodzicom.

Głos powołania odczuwała w swej duszy już od siódmego roku życia. 1 sierpnia 1925 roku wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. W klasztorze, jako s. Maria Faustyna, przeżyła trzynaście lat pełniąc obowiązki kucharki, ogrodniczki i furtianki w wielu domach zgromadzenia, najdłużej w Krakowie, Wilnie i Płocku.

Gorliwie spełniała wszystkie prace, wiernie zachowywała reguły zakonne, skupiona, milcząca, a przy tym pełna życzliwej i bezinteresownej miłości. 

Lata jej zakonnego życia obfitowały w nadzwyczajne łaski: objawienia, wizje, ukryte stygmaty, uczestnictwo w męce Pańskiej, dar bilokacji, czytania w duszach ludzkich, proroctwa. Żywy kontakt z Bogiem, Matką Najświętszą, aniołami, świętymi, duszami czyśćcowymi - cały świat nadprzyrodzony był dla niej nie mniej realny i rzeczywisty niż ten, który dostrzegała zmysłami.

Posłannictwo s. Faustyny zostało zapisane w jej Dzienniczku, który prowadziła na życzenie Pana Jezusa oraz spowiedników. Zanotowała w nim wiernie wszystkie słowa Pana Jezusa, a także opisała zetknięcia swej duszy z Nim. Sekretarko najgłębszej tajemnicy Mojej - mówił do niej Pan Jezus - twoim zadaniem jest napisać wszystko, co ci daję poznać o Moim miłosierdziu dla pożytku dusz, które czytając te pisma doznają w duszy pocieszenia i nabiorą odwagi zbliżyć się do Mnie (Dz. 1693). To dzieło w sposób niezwykły przybliża tajemnicę miłosierdzia Bożego.

Dzienniczek został przetłumaczony na wiele języków, m. in. angielski, niemiecki, włoski, hiszpański, francuski, portugalski, arabski, rosyjski, węgierski, czeski i słowacki.

Siostra Faustyna wyniszczona chorobą i różnymi cierpieniami, które znosiła jako dobrowolną ofiarę za grzeszników, w pełni dojrzała duchowo i mistycznie zjednoczona z Bogiem zmarła w Krakowie 5 października 1938 roku, mając zaledwie 33 lata. Sława świętości jej życia rosła wraz z rozszerzaniem się nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego i w miarę łask wypraszanych przez jej wstawiennictwo. W latach 1965-67 w Krakowie przeprowadzono proces informacyjny dotyczący jej życia i cnót, a w 1968 roku rozpoczęto w Rzymie proces beatyfikacyjny, który ukończono w grudniu 1992 roku. 18 kwietnia 1993 roku, na Placu Świętego Piotra w Rzymie, Ojciec Święty Jan Paweł II dokonał aktu jej beatyfikacji, a 30 kwietnia 2000 roku jej kanonizacji. Jej relikwie spoczywają w sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie - Łagiewnikach.

Polecamy również serwis http://www.faustyna.pl